De toverwoorden

Wat ik eerder al schreef, een hoge positie in de verstoringcurve is veel mensen met NAH niet vreemd. De meesten willen er ook wel iets aan doen, maar dat lukt niet altijd. Ik ben zelf geen arts, ergotherapeut of tovenaar. Maar ik ben wel ervaringsdeskundig en een autodidact, en ik kan je vertellen wat mij in ieder geval prima geholpen heeft. Voor mij bleken er 2 toverwoorden te zijn...

Het 1e toverwoord is ingrijpen...!

Dat zal je niet verbazen, je zult iets moeten doen. Want als je niet ingrijpt dan weet je al bijna zeker dat je weer meer overprikkeld raakt. Je zult dus heel vaak even kort iets moeten bijsturen. Direct, op het moment dat de verstoring zich voordoet of dreigt voor te doen.

En doe het dan vooral BOM: bijsturen op mogelijkheden. Focus op mogelijkheden (hetgeen op dat moment wel kan) en laat de onmogelijkheden maar even schieten voor nu. En die mogelijkheden zijn er bijna altijd. Hoewel je ze, als je hoog op de verstoringcurve zit, niet altijd meteen kunt zien.

 
Belangrijk - Als je hoog in de curve zit dan is je blik vertroebeld door de gevolgen van overprikkeling. Dan kun je het hier-en-nu soms nog maar nauwelijks volgen, laat staan dat je ook nog kunt ingrijpen. Maar als je niets doet dan weet je zeker dat externe oorzaken je leven aanhoudend te veel en op een ongewenste manier zullen beïnvloeden, waardoor je steeds hoog op de curve leeft. En dat is geen fijne plek. Tenminste, ik vond van niet.
 

	Bijsturen
	Op
	Mogelijkheden

DIM en DIP

De basis voor bijsturen op mogelijkheden wordt gevormd door de termen DIMmen en DIPpen. DIM betekent denken in mogelijkheden. En DIP betekent denken in problemen.

Mensen die in mogelijkheden denken pakken die punten op waarmee ze kunnen verbeteren. Ook al zijn het maar kleine dingen. Of ze kiezen juist dingen die eigenlijk niet zo leuk zijn, maar wel belangrijk. Of ze pakken juist één groot verbeterpunt dat veel positieve impact op je kan hebben.

	Denken in mogelijkheden
	Denken in problemen

Personen die DIPpen daarentegen weten vooraf al precies waarom iets niet gaat lukken. En daarom doen ze het ook niet. Want het gaat toch mislukken, dat weten ze op voorhand al. De vorige keer lukte het immers ook al niet. DIPpers krijgen daardoor ook bijna altijd gelijk, vooral van zichzelf. Een DIPper komt niet zo veel verder, een DIMmer heeft vaak meer succes, vooral zodra je wat lager op de verstoringcurve zit.

Wees je ervan bewust dat DIPpen voor mensen met NAH vaak een verleidelijke en soms zelfs logische keuze is, maar het helpt je niet verder. DIM wel...

 
Tip - Indien het je niet lukte om een advies van bijvoorbeeld de revalidatiearts of de ergotherapeut in praktijk te brengen, dan wil dat niet zeggen dat je het niet opnieuw kunt proberen. Dat je wellicht wel resultaat boekt als je lager op de verstoringcurve kunt beginnen. Met meer kans op succes omdat je uitgangpositie (meer mentale rust) beter is dan bij de vorige poging!
 

NAH en DIP is een hele slechte combinatie,
NAH en DIM is een veel betere keuze.

De moeilijkste 1e stap

Dalen op de curve betekent simpelweg dat je de oorzaken van je stelselmatige overprikkeling en verstoringen verminderd, wegneemt of neutraliseert. Waarbij mentale rust het belangrijkste doel is.

De moeilijkste stap is de eerste echt rustige periode creëren. Gewoon om te voelen hoe dat is. Rust in je hoofd, weinig of geen overprikkeling en positieve gedachten. Als een enorme eyeopener. Je denkt misschien dat dit niet kan, maar vaak kan het wel. Alleen ken je dat wellicht nog niet, dat is iets anders. Niet om ineens en voor altijd hersenrust te creëren. Zo werkt dat niet. Maar voordat je kunt weten of je iets lekker vindt zul je het eerst moeten proeven toch? Vooral als je hoog in de curve zit, want dan heb je helemaal geen tijd en energie voor rust. Dan kom je niet aan proeven toe. Je zult de waarde van rust pas echt leren kennen en waarderen als je het een keer echt goed ervaren hebt. Wat het met je doet en hoeveel gelukkiger je daarvan wordt. En dan wil je daar terug blijven komen kan ik je vertellen!

Ik moest het ook ontdekken. Ik zat in een enorm chaotische periode en er ging van alles mis met mijn hersenen. Tegelijkertijd had ik (nog) geen idee wat er aan de hand was. De neuroloog had immers gezegd dat het hersenabces goed genezen was. Dat was ook zo, maar er bleken nog wel wat restklachten te zijn. Heel wat trouwens, en dat zou ook niet meer over gaan...

Ik ben gelukkig redelijk zelfredzaam als het gaat om mijn eigen situatie, dus ik had ook zelf al snel in de gaten dat er iets goed mis was. Ik wist alleen niet wat er nu precies verkeerd ging. Ik heb dat besproken met mijn psycholoog, en zij adviseerde een NPO bij een neuropsycholoog in het ziekenhuis. In eerste instantie werden er 2 dagen gepland met onderzoeken. Die onderzoeken waren behoorlijk zwaar en mijn tempo was heel erg laag. Ik kon gewoon niet sneller. Ik werd gek van al die plaatjes, cijfers, letters en woorden. Daarom werd er een extra 3e dag ingepland die 2 weken later zou volgen.

Toen ik na de onderzoeken een afspraak met de neuropsycholoog had om de uitslag te bespreken, had ze vooraf al 1 belangrijke vraag. Die wilde ze stellen voordat we de uitslag zouden bespreken. Ze vroeg me wat er tussen testdag 2 en 3 gebeurd was. Ik zei dat er niets gebeurd was. Dat ik alleen maar een weekje naar Spanje was geweest......

Jávea - Xàbia, Spanje

Tijdens de 1e en de 2e testdag kon ik nog geen 3 woordjes van maximaal 2 lettergrepen onthouden als er 16 genoemd werden. Als het 3e woord kwam zag ik het 1e woord zo in de mist verdwijnen. Het loste gewoon op leek het wel. En hele bladzijden met letters, kleuren en vormen. Het was één grote visuele brei. En onderweg naar huis reed ik gewoon blind door rood. Maar tijdens de 3e testdag loste ik de ene na de andere ingewikkelde puzzel foutloos op...

Die ene rustige vakantieweek maakte zo'n enorm verschil, ongelofelijk.

MOB, mentaal optimale balans

Het 2e toverwoord bleek dus mentale rust te zijn...!

En dan liefst een beetje structureel. Bij toeval ontdekt door gewoon een weekje naar het uitzicht hierboven te kijken.

Als ik mijn hersenen echt voldoende mentale
rust geef, dan belonen ze me met
tijdelijk fors herstel...!

Denk eens goed na over de quote hierboven, want het betekent nogal wat. En het tijdelijke herstel verdwijnt ook weer snel als ik mezelf daarna weer te zwaar belast (een beetje jojo). De wereld vertraagt niet voor mij en er zullen altijd externe oorzaken zijn die me weer overbelasten, maar ik weet wel wat ik moet doen om weer naar de tijdelijk geheelde mentale rust terug te keren. Ook al lukt dat lang niet altijd. Dit is mijn hoop voor de toekomst geworden.

Ik ben het punt waar ik me laag op de verstoringcurve bevind MOB gaan noemen: mentaal optimale balans. Het optimale punt waar je in relatieve mentale rust bent, je dingen kunt sturen en beïnvloeden en je minder last hebt van verstoringen:

	Mentaal
	Optimale
	Balans

 
Belangrijk - Dat de wereld hoog op de curve erg akelig was dat wist ik inmiddels wel. Maar ik wist toen nog niet dat het laag in de curve zoveel fijner was. Ik had überhaupt nog nooit van zo'n curve gehoord. Dat klopt ook wel want de curve bestond ook nog niet. Ik heb èm zelf bedacht. Ik ontdekte, mijn dagboek teruglezend, dat dit bij mij zo werkte.
 

Ik vergelijk de verstoringcurve wel eens met de onderstaande foto. Als je op deze berg staat (net zoals je hoog in de curve kunt zijn) dan zie je eigenlijk niet veel. Misschien is het onder de wolken wel heel erg mooi, maar dat weet je zo niet omdat je het niet kunt zien. Je staat hoog op de berg en je zicht naar beneden is geblokkeerd door de wolken. En zo is het ook met de verstoringcurve, als je steeds bovenin leeft dan weet je op een gegeven ogenblik niet zo goed meer hoeveel fijner het leven lager in de curve is of was. Ik heb deze foto zelf gemaakt en ik kan je zeggen dat het onder die wolken inderdaad erg mooi is, net zoals het onder in de verstoringcurve veel prettiger leven is.

Pico Ruivo, hoogste punt Madeira

En natuurlijk verdween deze mentale rust weer en liep ik zo weer de volgende valkuil in, maar ik had wel iets geleerd. Ik had iets ervaren dan van hele grote waarde zou blijken te zijn voor mijn toekomst.

Het is makkelijker om vanuit rust die rust te bewaren, dan vanuit stress te proberen om rust te bereiken.

 
Belangrijk - Dit is geen wonderadvies om op vakantie te gaan en om zo te 'genezen'. Ik wil er alleen mee aangeven dat echt even heel goed mentaal uitrusten je situatie en je 'uitzicht' enorm kan verbeteren. En als je lager in de curve zit dan kun je problemen of uitdagingen veel beter oppakken dan wanneer je altijd maar onder stroom, met veel stress, hoog in de curve, rondloopt. Ik lees vaak ervaringen van andere mensen met NAH, die vertellen dat ze al jaren super overprikkeld rondlopen. Ze weten soms niet beter meer. Ik begrijp dat wel, maar ik weet ook dat ook zij het anders kunnen doen. Ook zij kunnen de keuze maken om het roer om te gooien, ook al lijkt dat nog zo onbereikbaar.

Een uurtje extra slaap helpt niet om je MOB (mentaal optimale balans) te bereiken, een structureel andere manier van dingen aanpakken wel. En dan meteen over een langere termijn.
 

Eyeopener

Als je weet waar voor jou dat lage prettige punt ligt met de minste cognitieverstoringen en de meeste mentale rust (MOB), dan heb je altijd een doel om naar terug te (willen) keren.

Zoek kansen om even wat
langere rust te kunnen nemen.

Window of tolerance

Zoals ik eerder in dit blog schreef kun je de mate van verstoring beschouwen vanuit de verstoringcurve. En er is nog een 2e manier waarop je naar mentale rust of verstoring kunt kijken. Namelijk vanuit het window of tolerance (zie de afbeelding lager op deze pagina). Hoe voelt het wanneer je wel een keer beter in je vel zit met minder overprikkeling? Heb je dan wat meer energie? Ben je dan meer opgewekt en ontspannen? Ja? Dan zit je in jouw window of tolerance, ofwel jouw optimale spanningsgebied:

	Window
	Of
	Tolerance

Zolang je binnen je window of tolerance zit, kun je emoties en indrukken (redelijk) verwerken en een plek geven. Het kan echter voorkomen dat er iets gebeurt waardoor de spanning te hoog wordt en je uit je window of tolerance raakt. Dat kan op 2 manieren: je komt in een overactieve staat terecht (vechten of vluchten) of juist in een passieve staat (bevriezen). Beide situaties zijn onprettig en niet effectief.

Het window of tolerance is vaak kleiner bij mensen die last hebben van NAH. Hierdoor raken zij veel sneller uit balans. Merk je dat je overmatig aan het piekeren bent, slecht slaapt, heel gespannen bent of depressief voelt? Druk je emoties weg door te snoepen, alcohol te drinken of andersoortig vluchtgedrag? Op die momenten is het belangrijk om de weg naar je window of tolerance te vinden door in te grijpen en de spanning te reguleren zodat je weer in je natuurlijke functioneren komt.

Window of tolerance (klik)

Belangrijk is dat je gaat voelen en ervaren wat jouw regelmogelijkheden zijn. Zo is de de tegenhanger van in het overactieve gebied zitten: ontspannen en de tegenhanger van het passieve gebied en bevriezing: in actie komen! Ga eens na wat je helpt om jezelf te ontspannen? Is dat een oefening of meditatie, een wandeling of creatieve bezigheid? En wat helpt je om in beweging/actie te komen? Starten met iets leuks? Fijne muziek opzetten? Kun je steun organiseren voor jezelf? Hoe meer je reguleert, hoe meer grip je ervaart en hoe rustiger het wordt.

De cognitiegroep

Begin 2020 brak de Corona pandemie uit. Een vreselijke situatie natuurlijk, maar ook een heel rustige periode voor mijn oververhitte hersenen (1e lockdown). En toen kwam dat rustgevoel ineens weer terug. Ik had net een nieuwe mountainbike gekocht, dus ik ging lekker door het bos fietsen in plaats van de hele dag achter de feiten aan te lopen. Het was weldadig!

Mentale rust

Ondertussen was ik door de neuropsycholoog en de ergotherapeut in een cognitiegroep geplaatst. Dat is een trainingstraject voor mensen met NAH en het maakt onderdeel uit van het revalidatietraject. Dit traject werd georganiseerd door het Bravis ziekenhuis in Bergen op Zoom. En in die groep kwam ik 2 lotgenoten tegen die me enorm geïnspireerd hebben. Beiden waren, ondanks serieus letsel, de rust zelve. Ik begreep eerst niet hoe dat kon? Zij hadden zoveel rust en ik stond alleen maar onder stroom. Zij hadden reeds ontdekt wat ik nog aan het ontdekken was: mentale rust.

Conclusie

Het uitzicht beneden in de verstoringcurve is veel mooier dan het uitzicht boven. En zolang je niet weet hoe beneden voelt zul je geen mogelijkheden vinden om daar te blijven. Hoog in de curve is je energie te laag om adequaat actie te ondernemen. Dan loop je de hele dag maar achter de feiten en de verstoringen aan. Als je de rust eenmaal een keer ervaren hebt dan wordt alles duidelijker. Het kostte mij ook 3 jaar, en ook nu doe ik het nog dagelijks fout. Maar ik blijf steeds denken aan dat ene doel:

Mentale rust is mijn toekomstperspectief...!

Eyeopener

Neem je lot in eigen handen, een ander kan de zo belangrijke mentale rust niet voor je regelen, dat zul je zelf moeten aanpakken. Doe iets goeds, laat iets slechts. Echt, geloof me!

 
Belangrijk - Voor mij waren de toverwoorden ingrijpen en mentale rust echt voorwaarden om mijn situatie aan te kunnen pakken. Zonder die 2 dingen was het eerder nog niet gelukt, maar nu had ik een goed opstapje gevonden!
 

Samenvatting

Deze pagina nog even kort samengevat:

1. Het eerste toverwoord is ingrijpen;
2. Doe dit BOM: bijsturen op mogelijkheden;
    
3. Het tweede toverwoord is mentale rust;
4. Start vanuit MOB: je mentaal optimale balans;
    
5. Blijf binnen je window of tolerance;
6. Denk DIM, denk in mogelijkheden.

Terug naar: Hoofdpagina

Terug naar: Crappy Brainz